Strona główna

Sklep

ZGODNIE Z DEFINICJĄ, WINO TO NAPÓJ ALKOHOLOWY OTRZYMYWANY W WYNIKU FERMENTACJI ALKOHOLOWEJ MIAZGI LUB SOKU WINOGRON.

Winogrona są owocami rośliny zwanej winoroślą( Vitis). Rodzina winoroślowatych obejmuje ok. 60 gatunków długowiecznych pnączy o pędach pnących osiągających nawet 300 metrów długości. Winorośl pojawiła się na Ziemi wraz z innymi roślinami okrytonasiennymi ok. 130 milionów lat temu, w trzeciorzędzie.

Winorośl ma swoje gatunki (vinifera, labrusca i inne).

Każdy gatunek ma zaś swoje odmiany, zwane inaczej szczepami. Szczep odznacza się charakterystycznymi dla siebie właściwościami (wielkość i kolor owoców, kształt liści, siła wzrostu, wydajność, przystosowanie do warunków klimatycznych i glebowych etc.).Dla produkcji winiarskiej najważniejszymi cechami danej odmiany są charakter i jakość uzyskiwanego wina (kolor, aromat, ekstraktywność, itd.), wysokość plonów oraz możliwości uprawy w danym regionie (przystosowanie do klimatu i gleby, odporność na choroby i szkodniki). W ramach poszczególnych szczepów istnieją też pododmiany zwane inaczej klonami.

Klony czyli jakby pododmiany.

Poszczególne klony w ramach jednej odmiany nie różnią się miedzy sobą tak bardzo jak szczepy, dają wina o podobnym, odmianowym charakterze. Klony powstają poprzez przystosowanie się danej odmiany do specyficznych warunków lokalnych. Są one również świadomie selekcjonowane w celu wyboru najlepszych typów danego szczepu dla określonego regionu i stanowiska. Ponieważ klony zwykle nie przekazują potomstwu swoich cech w takim stopniu jak szczepy, wymagają ciągłej hodowli i kontroli, aby nie zatraciły swych pożądanych właściwości. Hodowlą klonów zajmują się też wyspecjalizowane instytuty naukowe. Instytucje takie, (ale wcześniej także po prostu winiarze) zajmują się również krzyżowaniem odmian, po to by uzyskać optymalne, często odporne na choroby i wydajne rośliny. Do najbardziej znanych krzyżówek należą dziś muller-thurgau i zweigelt

Hybrydy to z kolei mieszańce międzygatunkowe.

Powstają przez skrzyżowanie np. winorośli właściwej z winoroślą amerykańską (vitis labrusca i inne). W Europie hybrydy uprawia się dziś niemal wyłącznie by uzyskać materiał na destylaty (np. hybryda baco, używana do produkcji armaniaku). Nieco inaczej jest na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza zaś w Kanadzie, gdzie od niedawna z hybryd robi się coraz lepsze wina. Generalnie uważa się jednak, że wina z odporniejszych i bardziej wydajnych hybryd nie osiągają takiej jakości jak z winorośli właściwej.

Największe znaczenie w uprawie ma winorośl właściwa (vitis vinifera) uprawiana od ok. 6 tysięcy lat w Azji Mniejszej skąd przybyła do Egiptu, południowej Europy i Chin.

W VI wieku przed naszą erą Fenicjanie wprowadzili jej uprawę w Europie południowo-zachodniej. Grecy przyczynili się do rozprzestrzenienia winorośli u wybrzeży Morza Śródziemnego. Z kolei Rzymianie kolonizując kolejne prowincje zanieśli ją w głąb Europy (dzisiejsze Niemcy, Francja). W średniowieczu uprawa winorośli rozwijała się głównie za sprawą religii chrześcijańskiej. Wino stało się napojem liturgicznym, a że było drogie, transport zaś w tamtych czasach niepewny zaczęto sadzić winnice wokół klasztorów. W tym czasie pojawiły się pierwsze szczepy szlachetne.Wino stało się jednym z podstawowych napojów (picie wody było w tamtych czasach ryzykowne). Rzadko pito jednak wino w czystej postaci - zwykle doprawiano je ziołami i miodem. Wraz z kolonizacją nowych kontynentów wino trafiło do obu Ameryk, Australii i południowej Afryki.

Winorośl amerykańska, to kilkanaście gatunków z rodziny vitis jakie koloniści znaleźli w formie dzikich pnączy w Ameryce Północnej.

Najpopularniejszym gatunkiem jest winorośl lisia (vitis labrusca). Najbardziej popularne odmiany tej grupy, to concord (na wina czerwone) i niagara (do produkcji win białych), uprawiane na dużą skalę w okolicach Nowego Jorku. Są one bardzo plenne, odporne na mróz, choroby i szkodniki. Jednakże wina produkowane z tych szczepów oznaczają się charakterystycznym - niezbyt lubianym przez europejskich konsumentów - „lisim" aromatem. Ze względu na niską jakość wina ich uprawa jest zakazana w większości krajów europejskich. Winorośl amerykańska przysłużyła się do uratowania plantacji winorośli właściwej w XIX wieku. W drugiej połowie XIX wieku europejskie winnice zostały niemal doszczętnie zniszczone przez plagę mszyc filoksery. Larwy filoksery żerują na korzeniach winorośli. Po latach eksperymentów odkryto, że korzenie winorośli amerykańskiej są odporne na działanie filoksery. Od tamtej pory europejskie krzewy szczepi się na podkładkach winorośli amerykańskiej. Podkładki nie maja wpływu na aromat owoców i produkowanego z nich wina, których cechy są typowe dla właściwych odmian V. vinifera.

Logowanie
Administrator
Regulamin
O winach
O nas
Kontakt